ایران در آستانه تثبیت مدار لئو با پرتابگرهای قائم100 و سیمرغ

رئیس سازمان فضایی ایران گفت: دو پرتابگر عمده (سیمرغ و قائم ۱۰۰) توسط نیروی هوافضای سپاه و وزارت دفاع در حال توسعه هستند که امکان رسیدن به مدار لئو را تا اجرام معینی را فراهم کرده‌اند و می‌توان گفت که در آستانه تثبیت کامل این مدار قرار داریم.

به گزارش خبرنگار فضا و نجوم  به گزارش خبرنگار فضا و نجوم  دکتر حسن سالاریه؛ رئیس سازمان فضایی ایران  حاضر شد و به سؤالات خبرنگار حوزه فضایی تسنیم پاسخ داد.

آخرین وضعیت ماهواره‌های ایران در مدار و ماهواره‌های درحال‌ساخت، میزان پیشرفت صنعت فضایی ایران باتوجه به اسناد بالادستی، ماهواره‌های آماده پرتاب ایران، پایگاه فضایی چابهار، پروژه زیست فضا و اعزام انسان به فضا از جمله موضوعات مطرح‌‌شده در این مصاحبه است.

دکتر حسن سالاریه؛ رئیس سازمان فضایی ایران در پاسخ به این موضوع؛ "آیا ایران در مدار لئو به تثبیت رسیده است؟ برای رسیدن به مدار ژئو و مدار 36 هزار کیلومتری آیا پرتابگرها و فناوری‌های مرتبط را در اختیار داریم؟ و چه زمانی به مدار ژئو خواهیم رسید" گفت: در مدار لئو، از آنجا که می‌توانیم ماهواره‌هایی با اجرام زیر 100 کیلوگرم را از طریق پرتابگر قائم 100 به مدار لئو یا ارتفاع پایین تزریق کنیم، پیشرفت‌های خوبی داشته‌ایم. سه پرتاب موفق متوالی با این پرتابگر انجام شده که این نشان‌دهنده تثبیت فناوری است. البته لازم است کیفیت پرتاب‌ها بهبود یابد و قابلیت اطمینان آن‌ها افزایش پیدا کند.

سالاریه گفت: پرتابگر سیمرغ نیز اخیراً موفق شده است جرمی حدود 300 کیلوگرم را در مدار لئو قرار دهد. این دستاورد مهمی است، زیرا سال گذشته هم در بهمن‌ماه پرتاب موفقی داشتیم و پرتاب اخیر در آذرماه نیز موفقیت‌آمیز بود. این دومین پرتاب متوالی موفق با این پرتابگر بود و امیدواریم پرتاب‌های آینده نیز همین روند را ادامه دهند.رئیس سازمان فضایی ایران تصریح کرد: دو پرتابگر عمده توسط نیروی هوافضای سپاه و سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع در حال توسعه هستند که امکان رسیدن به مدار لئو را تا اجرام معینی را فراهم کرده‌اند و می‌توان گفت که در آستانه تثبیت کامل این مدار قرار داریم اما برای قرار دادن اجرام سنگین‌تر در این مدار، باید توسعه پرتابگرهای جدیدی با سوخت جامد، مایع یا ترکیبی توسعه یابد. این پرتابگرها باید اجرام بالاتری را در مدار قرار دهند و توانایی رقابت بین‌المللی داشته باشند، هزینه کمتری ایجاد کنند و  تعداد پرتاب‌ها نیز افزایش پیدا کند.